Tłumiony gniew: szokująca prawda, którą musisz znać

Wprowadzenie _

Tłumiony gniew jest złożonym zjawiskiem psychologicznym, które może głęboko wpłynąć na psychiczne i emocjonalne samopoczucie jednostki. Tłumiony gniew często wynika z uwarunkowań społecznych lub osobistych doświadczeń, co odnosi się do nieświadomego tłumienia lub zaprzeczania emocjom związanym ze złością. W tym artykule zagłębimy się w tłumiony gniew, jego potencjalne konsekwencje i strategie radzenia sobie z nim.

Zdefiniuj wciśnięty gniew _ _

Gniew jest naturalną i potężną emocją, która pojawia się w odpowiedzi na groźby lub ingerencję w jakiejś formie. Jednak niektóre osoby mają tendencję do unikania uznania i wyrażania tego gniewu. Wyparta złość jest mechanizmem obronnym wynikającym z różnych czynników, takich jak oczekiwania społeczne, normy kulturowe, wychowanie osobiste czy traumatyczne doświadczenia [1]. Aby uniknąć nieprzyjemnych emocji związanych ze stresem, niezgodą i napięciem, jednostki mogą wykorzystać ten nieświadomy proces do ratowania siebie [2]. Z biegiem czasu stłumiony gniew może narastać i manifestować się w różny sposób, wpływając na zdrowie psychiczne, emocjonalne i fizyczne.

Istotne jest rozróżnienie tłumionego i tłumionego gniewu. Podczas gdy to drugie jest niezamierzone, a osoba tłumiąca gniew może nie znać swojej skłonności, to pierwsze jest aktem świadomym. Tłumienie to świadomy wysiłek celowego powstrzymywania lub kontrolowania emocji, myśli lub impulsów [2].

Trudno jest zmierzyć i opisać stłumiony gniew, ponieważ istnieje znaczne oszukiwanie siebie i innych [3]. Osoby mogą odczuwać pewne objawy w swoim ciele, takie jak przyspieszone bicie serca, a nawet wykazywać zachowania podobne do gniewu, ale będą zaprzeczać uczuciu agresji, gdy zostaną o to poproszeni bezpośrednio lub skonfrontowani. Niektóre badania wykazały, że osoby tłumiące złość nie zgłaszają negatywnych emocji podczas stresu, ale ich tętno i pobudzenie fizjologiczne są wysokie [3].

Jakie są objawy stłumionego gniewu ?

Tłumiony gniew może wpływać na osobę na wiele sposobów. Wpływa na samopoczucie emocjonalne, psychiczne i fizyczne danej osoby, a pozostawione bez reakcji może mieć katastrofalne konsekwencje. Niektóre sposoby manifestowania się stłumionego gniewu to:

Niewyjaśnione negatywne ruchy E _

Tłumiony gniew może przyczyniać się do chronicznej drażliwości, frustracji lub niezadowolenia. Stłumione emocje mogą niespodziewanie powrócić i nasilić się, prowadząc do wahań nastroju [2].

Słabe strategie radzenia sobie i problemy ze zdrowiem psychicznym

Osoby, które tłumią złość, mają tendencję do unikania stawiania czoła swoim uczuciom i radzenia sobie z nimi oraz wykorzystują rozproszenie uwagi, aby poradzić sobie z przykrymi sytuacjami. Powoduje to stres, niepokój i inne stany psychiczne [2] [4].

Negatywne i natrętne myśli

Osoby z tłumionym gniewem mają tendencję do natrętnych myśli negatywnych i samokrytycznych. Może to mieć wpływ na ich samoocenę i ogólne samopoczucie.

Depresja

Niektórzy autorzy uważają depresję za złość skierowaną na siebie [5]. Badania powiązały zarówno tłumienie, jak i tłumienie gniewu

Przewlekłe choroby I

Niektóre badania sugerują, że nieukierunkowany gniew wpływa na organizm, powodując chroniczne napięcie mięśni lub bóle głowy. Ponadto może osłabiać układ odpornościowy, powodować wysokie ciśnienie krwi, wysoką reaktywność układu sercowo-naczyniowego, a nawet prowadzić do rozwoju poważnych zaburzeń, takich jak nowotwory [2] [3] [6].

Słabe samopoczucie w relacjach

Często ludzie, którzy tłumią złość, mają problemy z komunikacją, wyrażaniem potrzeb czy wyznaczaniem granic [2]. Może tworzyć barierę emocjonalną i utrudniać zdrowe relacje z innymi

Dlatego tak ważne jest, aby wiedzieć, jak skutecznie radzić sobie ze złością. Stawianie czoła stłumionemu gniewowi może być trudne, ale można to zrobić za pomocą prostych wskazówek.

Jak radzić sobie z tłumioną złością?

Zajmowanie się represjonowanymi emocjami może wydawać się zniechęcające, ale jest to podróż, którą trzeba odbyć, aby prowadzić zdrowe i szczęśliwe życie . Niektóre sposoby odkrywania i radzenia sobie z tłumionym gniewem to [1] [2]:

1) Świadomość i akceptacja gniewu Rozpoznawanie i uznawanie stłumiona złość jest pierwszym krokiem do jej rozwiązania. Ponieważ jest to proces nieświadomy, można nie być świadomym nawet tłumienia gniewu. Pomocne jest siedzenie z niewyjaśnionymi emocjami, śledzenie ich w ciele i próba zrozumienia, co może je powodować. Prowadzenie dziennika może być korzystne dla głębokiego zrozumienia własnych myśli i emocji. Ważne jest, aby pamiętać, że gniew jest naturalny i cenny. Zaakceptowanie swoich uczuć, jakkolwiek negatywnych, może być pierwszym krokiem do ich rozwiązania. 2) Nauka zdrowego wyrażania gniewu Można nauczyć się asertywnych strategii komunikacyjnych, aby zdrowo wyrażać złość, ucząc się technik i wyznaczając jasne granice. Dzięki stłumionym emocjom łatwo jest dać się wyzwolić w sytuacjach, które w przeciwnym razie mogą nie być szkodliwe (np. spóźnienie przyjaciela lub anulowanie planu). Pomocne może być zrozumienie ich wyzwalaczy, gdy zostaną wyzwolone, i znalezienie zdrowych sposobów na uwolnienie tego gniewu zamiast wysadzania go w powietrze lub unikania go. 3) Znajdowanie sposobów na ukierunkowanie gniewu Złość wiąże się z dużą ilością energii. Angażowanie się w aktywność fizyczną, taką jak ćwiczenia fizyczne lub sport, lub znajdowanie kreatywnych rozwiązań, takich jak malowanie, pisanie lub odtwarzanie muzyki, może pomóc uwolnić stłumione emocje. 4) Praktykowanie uważności, medytacji i współczucia Istotne jest, aby być uważnym na to, co się czuje i pozwolić temu się pojawić, zamiast go unikać. Praktykowanie uważności i ogólnie medytacji może pomóc ci obserwować i akceptować emocje bez osądzania, pozwalając na przetwarzanie i uwalnianie stłumionego gniewu. Niezbędne jest również praktykowanie współczucia dla siebie i innych oraz pozwolenie na istnienie tych uczuć lub sytuacji, które mogą nie być idealne. 5) Poszukiwanie terapii Jeśli stłumiony gniew znacząco wpływa na twoje codzienne życie lub relacje, rozważ skorzystanie z porady specjalisty zdrowia psychicznego. Mogą zapewnić wgląd, narzędzia i interwencje terapeutyczne dostosowane do Twoich potrzeb. Rozumienie gniewu i radzenie sobie z nim jest jedną z najcenniejszych umiejętności, jakie człowiek może rozwinąć. Nauka rozpoznawania i wyrażania gniewu w zdrowy sposób może prowadzić do lepszego ogólnego samopoczucia.

Wniosek

Stłumiony gniew może głęboko wpłynąć na samopoczucie emocjonalne, relacje i zdrowie fizyczne jednostki. Osoby mogą rozpocząć podróż w kierunku uwolnienia stłumionego gniewu i wspierania dobrego samopoczucia emocjonalnego poprzez kultywowanie samoświadomości, znajdowanie zdrowych sposobów wyrażania siebie, praktykowanie uważności i szukanie profesjonalnej pomocy, gdy jest to konieczne.

Jeśli jesteś osobą, która tłumi złość i zmaga się z nią, skontaktuj się z ekspertami lub odkryj więcej treści na UWC . Zespół United We Care zajmujący się zdrowiem i zdrowiem psychicznym wskaże Ci najlepsze metody samopoznania i dobrego samopoczucia.

Bibliografia

1. „Tłumiony gniew: bardzo wrażliwa osoba i gniew”, Eggshell Therapy and Coaching, https://eggshelltherapy.com/repressed-anger/ (dostęp 20 maja 2023 r.).
2. W. autorstwa: NA LMFT i R. autorstwa: DW PharmD, „Wyparty gniew: oznaki, przyczyny, leczenie i 8 sposobów radzenia sobie”, „Wybierając terapię”, https://www.choosingtherapy.com/repressed-anger/ (dostęp 20 maja 2023).
3. JW Burns, D. Evon i C. Strain-Saloum, „Tłumiony gniew i wzorce reakcji sercowo-naczyniowych, samoopisowych i behawioralnych”, Journal of Psychosomatic Research, tom. 47, nie. 6, s. 569–581, 1999. doi:10.1016/s0022-3999(99)00061-6
4. HM Hendy, LJ Joseph i SH Can, „Tłumiony gniew pośredniczy w powiązaniach między stresorami mniejszości seksualnych a negatywnymi skutkami psychologicznymi u gejów i lesbijek”, Journal of Gay & Lesbian Mental Health, tom. 20, nie. 3, s. 280–296, 2016. doi:10.1080/19359705.2016.1166470
5. FN Busch, „Gniew i depresja”, Postępy w leczeniu psychiatrycznym, tom. 15, nie. 4, s. 271–278, 2009. doi:10.1192/apt.bp.107.004937
6. SP Thomas i in., „Gniew i rak”, Cancer Nursing, tom. 23, nie. 5, s. 344–349, 2000. doi:10.1097/00002820-200010000-00003