NIEPEWNE PRZYWIĄZANIE: NAUCZ SIĘ PRZERWAĆ CYKL

Wstęp

„Miłość bez przywiązania jest lekka”. – Norman O.Brown [1]

Przywiązanie lękowe obejmuje styl relacyjny charakteryzujący się silnym pragnieniem bliskości, lękiem przed porzuceniem i zwiększoną wrażliwością na zagrożenia w związku. Osoby z lękowym przywiązaniem często wykazują zachowania przylegające lub zależne, doświadczają nadmiernego zmartwienia i zmagają się z zaufaniem i poczuciem własnej wartości. Zrozumienie lękowego przywiązania zapewnia wgląd w wzorce emocjonalne i behawioralne, które mogą wpływać na relacje i ogólne samopoczucie.

Co to jest lękowe przywiązanie?

Przywiązanie lękowe odnosi się do specyficznego stylu przywiązania w relacjach międzyludzkich, charakteryzującego się silną potrzebą bliskości i lękiem przed porzuceniem. Osoby z lękowym przywiązaniem mają tendencję do przejawiania zachowań hiperaktywujących, takich jak poszukiwanie nadmiernego zapewnienia, ciągłe monitorowanie dostępności partnera i wyrażanie intensywnego niepokoju emocjonalnego, gdy dostrzegają zagrożenie dla związku [2].

Badania sugerują, że lękowe przywiązanie wywodzi się z doświadczeń z wczesnego dzieciństwa. Niekonsekwentna lub nieprzewidywalna opieka we wczesnym dzieciństwie może w znacznym stopniu przyczynić się do lękowego przywiązania. Dzieci, które dorastają z opiekunami, którzy czasami reagują, a innym razem zaniedbują lub nie reagują, rozwijają zwiększoną wrażliwość na oznaki odrzucenia lub porzucenia. To wczesne środowisko kształtuje ich wewnętrzne modele pracy, prowadząc do przewidywania odrzucenia i reagowania lękiem w relacjach dorosłych [3].

Badania wykazały, że dorośli z lękowym przywiązaniem mają zwykle niższą samoocenę, większe niezadowolenie ze związku i wyższy wskaźnik konfliktów w związku. Mogą angażować się w „zachowania protestacyjne”, aby zwrócić na siebie uwagę i bliskość swoich partnerów. Jednak paradoksalnie ich niepokój i potrzeba uspokojenia mogą odpychać ich partnerów, tworząc cykl niepewności i niestabilności związku [4].

Objawy lękowego przywiązania

Objawy lękowego przywiązania manifestują się na różne sposoby i mogą znacząco wpływać na myśli, emocje i zachowania w związkach. Objawy te mogą różnić się intensywnością i mogą na nie wpływać czynniki indywidualne i kontekstowe. Niektóre typowe objawy lękowego przywiązania to [5]:

1. Nadwrażliwość na odrzucenie : Osoby z lękowym przywiązaniem wykazują podwyższoną wrażliwość na oznaki odrzucenia lub porzucenia i często interpretują niejednoznaczne sytuacje jako wskaźniki zbliżającego się odrzucenia.
2. Nadmierna potrzeba zapewnienia : Osoby niespokojne często szukają nadmiernego zapewnienia i potwierdzenia od swoich partnerów, aby złagodzić obawy przed porzuceniem. Mogą nieustannie szukać werbalnych i fizycznych wyrazów miłości i odczuwać niepokój lub niepokój, jeśli te potrzeby nie są zaspokojone.
3. Strach przed porzuceniem : lękowe przywiązanie charakteryzuje się intensywnym strachem przed porzuceniem. Osoby mogą odczuwać znaczny niepokój po rozstaniu z partnerami lub nadmiernie martwić się o stabilność i długowieczność swoich związków.
4. Zaabsorbowanie związkami : Osoby niespokojne są zwykle zaabsorbowane swoimi związkami. Mogą ciągle myśleć o swoich partnerach, monitorować ich dostępność i analizować interakcje pod kątem oznak odrzucenia lub braku zainteresowania.
5. Reaktywność emocjonalna : Osoby z niespokojnym przywiązaniem mogą przesadnie reagować na stresory w związku. Mogą odczuwać zwiększony niepokój, zazdrość i wahania nastroju, gdy dostrzegają zagrożenia dla związku.

Przyczyny lękowego przywiązania

Rozwój lękowego przywiązania można przypisać różnym czynnikom, co potwierdzają badania. Oto kilka typowych przyczyn lękowego przywiązania:

1. Doświadczenia z wczesnego dzieciństwa : niekonsekwentna lub nieprzewidywalna opieka w okresie niemowlęcym i wczesnym dzieciństwie może przyczynić się do rozwoju lękowego przywiązania. Opiekunowie, którzy czasem reagują i opiekują się dzieckiem, ale innym razem zaniedbują lub nie reagują, mogą stworzyć u dziecka atmosferę niepewności i braku poczucia bezpieczeństwa.
2. Traumatyczne doświadczenia : Traumatyczne wydarzenia, takie jak utrata rodziców, znęcanie się lub zaniedbanie, mogą zakłócać tworzenie bezpiecznych więzi i zwiększać prawdopodobieństwo rozwinięcia lękowego przywiązania. Te doświadczenia mogą wywołać zwiększony strach przed porzuceniem i potrzebę ciągłego zapewniania otuchy w przyszłych związkach.
3. Styl przywiązania rodzicielskiego : Styl przywiązania rodziców lub głównych opiekunów może wpływać na lękowy rozwój przywiązania u dzieci. Rodzice wykazujący lękowe lub unikające style przywiązania mogą wpływać na wzorce przywiązania dziecka poprzez modelowanie lub nieodpowiednią reakcję.
4. Czynniki genetyczne i temperamentalne : Niektóre czynniki genetyczne i temperamentalne mogą predysponować jednostki do rozwinięcia lękowego przywiązania. Na przykład zwiększona wrażliwość na stres lub genetyczna predyspozycja do lęku mogą zwiększać prawdopodobieństwo rozwinięcia lękowego przywiązania.
5. Doświadczenia w związkach interpersonalnych i romantycznych : Negatywne doświadczenia w przeszłych związkach interpersonalnych lub romantycznych, takie jak zdrada lub powtarzające się odrzucenia, mogą przyczynić się do rozwoju lękowego przywiązania. Doświadczenia te wzmacniają lęk jednostki przed porzuceniem i mogą prowadzić do poszukiwania nadmiernej pewności siebie i przejawiania nerwowych zachowań.

Zrozumienie tych przyczyn może pomóc jednostkom uzyskać wgląd w ich wzorce przywiązania i ułatwić eksplorację interwencji terapeutycznych w celu wspierania bezpieczniejszych stylów przywiązania i zdrowszych relacji [6].

Skutki lękowego przywiązania

Lęk przywiązania może znacząco wpływać na samopoczucie emocjonalne i relacje międzyludzkie jednostek. Rozpoznanie ich może być ważne dla zrozumienia wpływu lękowego przywiązania. Oto kilka typowych skutków lękowego przywiązania [7]:

1. Niezadowolenie ze związku : Osoby z niespokojnym przywiązaniem zwykle doświadczają wyższego poziomu niezadowolenia ze związku. Mogą mieć trudności z zaufaniem swoim partnerom, stale szukają otuchy i wzmagają lęk przed porzuceniem, co prowadzi do zwiększonego konfliktu w związku i niezadowolenia.
2. Cierpienie emocjonalne : lękowe przywiązanie wiąże się z wyższym poziomem cierpienia emocjonalnego. Osoby mogą doświadczać podwyższonego poziomu niepokoju, zmartwień i zazdrości w swoich związkach. Mogą być również bardziej podatne na wahania nastroju i mieć trudności ze skutecznym regulowaniem emocji.
3. Niska samoocena : lękowe przywiązanie często wiąże się z niższą samooceną. Osoby z lękowym przywiązaniem mogą mieć negatywne przekonania na temat swojej wartości i atrakcyjności, co prowadzi do niepewności i zwątpienia w ich relacje.
4. Zależność i przywiązanie : osoby niespokojne mogą wykazywać zależność i przywiązanie w związkach. Mogą w dużym stopniu polegać na swoich partnerach w zakresie walidacji i pewności oraz walczyć z niezależnością i samodzielnością.
5. Niestabilność związku : lękowe przywiązanie wiąże się z wyższymi wskaźnikami niestabilności związku. Ciągły strach przed porzuceniem i potrzeba zapewnienia otuchy może stworzyć cykl burzliwych relacji, prowadzących do częstych zerwań lub fluktuacji.

Jak przezwyciężyć lękowe przywiązanie?

Pokonywanie lękowego przywiązania obejmuje proces autorefleksji, rozwoju osobistego i rozwijania zdrowszych wzorców relacji. Badania sugerują kilka strategii, które mogą pomóc przezwyciężyć lękowe przywiązanie:

1. Samoświadomość : rozwijanie samoświadomości ma kluczowe znaczenie dla rozpoznawania i rozumienia lękowych wzorców przywiązania. Obejmuje to badanie podstawowych lęków, niepewności i wyzwalaczy przyczyniających się do nerwowych zachowań związanych z przywiązaniem.
2. Interwencje terapeutyczne : poszukiwanie terapii, zwłaszcza terapii skoncentrowanej na przywiązaniu, może zapewnić bezpieczną przestrzeń do eksploracji i zajęcia się lękowym przywiązaniem. Terapeuci mogą pomóc jednostkom kwestionować negatywne przekonania, rozwijać zdrowsze mechanizmy radzenia sobie i wspierać bezpieczniejsze style przywiązania.
3. Uważność i regulacja emocji : Techniki uważności mogą pomóc jednostkom w skuteczniejszym zarządzaniu emocjami. Rozwijanie umiejętności regulacji emocji może zmniejszyć niepokój i impulsywność w związkach.
4. Budowanie bezpiecznych relacji : Kultywowanie relacji z osobami, które zapewniają stałe wsparcie i bezpieczeństwo, może pomóc w zmianie wzorców przywiązania. Budowanie bezpiecznych relacji pozwala jednostkom doświadczać zaufania, wsparcia i bezpieczeństwa emocjonalnego.
5. Poczucie własnej wartości i współczucie dla samego siebie : praca nad poczuciem własnej wartości i współczuciem dla siebie jest niezbędna w zmniejszaniu zależności od zewnętrznej weryfikacji i rozwijaniu bezpieczniejszego poczucia siebie.
6. Komunikacja i granice : Nauka zdrowych umiejętności komunikacyjnych i wyznaczanie jasnych granic w relacjach może zwiększyć bezpieczeństwo i zmniejszyć lęki.

Aktywnie angażując się w te strategie, jednostki mogą stopniowo przezwyciężyć lękowe przywiązanie, rozwinąć bezpieczniejsze wzorce przywiązania i doświadczać zdrowszych i bardziej satysfakcjonujących relacji [8].

Wniosek

Przywiązanie lękowe jest istotnym aspektem relacji międzyludzkich, wywodzącym się z wczesnych doświadczeń życiowych i wpływającym na dobrostan emocjonalny jednostek oraz dynamikę relacji. Skutki lękowego przywiązania obejmują niezadowolenie ze związku, niepokój emocjonalny i niską samoocenę. Jednak dzięki samoświadomości, terapii i rozwijaniu bezpiecznych relacji jednostki mogą przezwyciężyć lękowe przywiązanie i pielęgnować zdrowsze wzorce przywiązania. Aktywnie zajmując się lękowym przywiązaniem, jednostki mogą pracować nad stworzeniem bardziej satysfakcjonujących i bezpieczniejszych relacji.

Jeśli masz do czynienia z lękowymi objawami przywiązania, możesz skontaktować się z naszymi doradcami-ekspertami lub odkryć więcej treści w United We Care ! W United We Care zespół ekspertów od dobrego samopoczucia i zdrowia psychicznego wskaże Ci najlepsze metody dla Twojego dobrego samopoczucia.

Bibliografia

[1] „Norman O. Brown cytat: 'Miłość bez przywiązania jest światłem’”, Norman O. Brown cytat: „Miłość bez przywiązania jest światłem”. https://quotefancy.com/quote/1563397/Norman-O-Brown-Love-without-attachment-is-light

[2] Mikulincer, M. i PR Shaver. , Przywiązanie w dorosłości: struktura, dynamika i zmiana . Nowy Jork, USA: Guilford Press, 2007. [Online]. Dostępne: https://books.rediff.com/book/ISBN:1606236105

[3] C. Hazan i P. Shaver, „Miłość romantyczna rozumiana jako proces przywiązania”, Journal of Personality and Social Psychology , tom. 52, nr. 3, s. 511–524, 1987, doi: 10.1037/0022-3514.52.3.511.

[4] BC Feeney i J. Cassidy, „Pamięć rekonstrukcyjna związana z interakcjami konfliktów nastolatków z rodzicami: wpływ reprezentacji związanych z przywiązaniem na natychmiastowe postrzeganie i zmiany w postrzeganiu w czasie”, Journal of Personality and Social Psychology, tom . 85, nr. 5, s. 945–955, 2003, doi: 10.1037/0022-3514.85.5.945.

[5] JA Simpson i WS Rholes, „Przywiązanie i relacje: kamienie milowe i przyszłe kierunki”, Journal of Social and Personal Relationships , tom. 27, nie. 2, s. 173–180, marzec 2010, doi: 10.1177/0265407509360909.

[6] E. Waters, S. Merrick, D. Treboux, J. Crowell i L. Albersheim, „Bezpieczeństwo przywiązania w niemowlęctwie i wczesnej dorosłości: dwudziestoletnie badanie podłużne”, Rozwój dziecka , tom. 71, nr. 3, s. 684–689, maj 2000, doi: 10.1111/1467-8624.00176.

[7] LE Evraire, JA Ludmer i DJA Dozois, „Wpływ torujących stylów przywiązania na nadmierne poszukiwanie otuchy i poszukiwanie negatywnych informacji zwrotnych w depresji”, Journal of Social and Clinical Psychology , tom. 33, nie. 4, s. 295–318, kwiecień 2014, doi: 10.1521/jscp.2014.33.4.295.

[8] KB Carnelley, PR Pietromonaco i K. Jaffe, „Depresja, modele pracy innych osób i funkcjonowanie relacji”, Journal of Personality and Social Psychology , tom. 66, nr. 1, s. 127–140, 1994, doi: 10.1037/0022-3514.66.1.127.