Co to jest depresja endogenna i egzogenna: przyczyny, znaki i znaczenie

Wstęp:

Eksperci ds. zdrowia psychicznego od lat debatują nad pochodzeniem depresji, jeśli jest ona spowodowana genetyką lub czynnikami zewnętrznymi. Depresja endogenna ma miejsce, gdy ktoś w rodzinie cierpi na depresję. Natomiast depresja wywołana czynnikami zewnętrznymi nazywana jest depresją egzogenną.

Opis:

Objawy depresji objawiają się na różne sposoby. Kiedy dana osoba nie jest zainteresowana rzeczami, które cieszyła się wcześniej, może to wynikać z braku radości lub zainteresowania ich wykonywaniem. Anhedonia jest stanem, który powoduje, że osoba traci zainteresowanie czynnościami, które wcześniej lubiła, i sprawia, że tracą swoje zdolność odczuwania przyjemności. Poczucie anhedonii obejmuje poczucie winy, beznadziejności i bezwartościowości. Nierzadko zdarza się, że dana osoba czuje się zmęczona i wyczerpana. Często nie znajdują zainteresowania w zajęciach, które zwykle lubią. Na początku lat 80. depresję klasyfikowano jako endogenną lub egzogenną. Istniały dwa rodzaje depresji: depresja wywołana wydarzeniami życiowymi, określana jako depresja egzogenna, oraz depresja wynikająca z fizjologii pacjenta, określana jako depresja endogenna.

Co to jest depresja egzogenna?

Wywoływane są depresje egzogenne. Zdarzenie traumatyczne może spowodować depresję egzogenną lub depresję reaktywną. Depresja egzogenna pochodzi od łacińskiego słowa „egzogeniczny”, co oznacza wzrost poprzez dodanie czegoś z zewnątrz. Depresja egzogenna jest również nazywana depresją sytuacyjną, psychogenną lub reaktywną lub sytuacyjną lub neurotyczną. Depresja egzogenna to choroba lub objaw, który w psychiatrii ma swój początek poza ciałem. Większość osób cierpiących na depresję egzogenną przeszła przez znaczny stres, który powoduje ich chorobę. Istnieje wiele traumatycznych doświadczeń, których ludzie doświadczają w swoim życiu, takich jak molestowanie seksualne, śmierć bliskiej osoby, rozwód lub separacja oraz narażenie na przemoc . Depresja egzogenna, o której mowa w badaniu, nie jest spowodowana fizjologią, ale raczej okolicznościami życiowymi, a zatem nie reaguje na leki przeciwdepresyjne. W rezultacie potrzebowali terapii. Depresję endogenną i egzogenną różnią się nie tylko objawami; ale także przez ich przypuszczalne przyczyny. Tak więc ludzie wierzyli, że depresja wywołana śmiercią lub żałobą nie zareaguje na antydepresanty, ponieważ jest egzogenna, a nie fizjologiczna.

Objawy:

1. Smutek po śmierci bliskiej osoby.
2. Poczucie winy po utracie pracy.
3. Nie wykazuje fizycznych objawów depresji, takich jak problemy ze snem związane z depresją lub zmiany apetytu.

Jeśli dana osoba cierpi na depresję egzogenną, po śmierci bliskiej osoby będzie odczuwać ciągły smutek lub poczucie winy po utracie pracy. Są osoby z depresją egzogenną, które nie zawsze wykazują fizyczne objawy depresji, takie jak związane z depresją problemy ze snem lub zmiany apetytu. Powoduje:

1. Adolescencja
2. Konflikt w małżeństwie
3. Konflikty o finanse
4. Dzieciństwo i młodość
5. Separacja rodziców lub konflikt rodzinny
6. Problemy w szkole lub zmiana szkoły
7. Trauma, choroba lub śmierć w rodzinie
8. Zagadnienia związane ze zdrowiem własnym, zdrowia partnera, zdrowia dzieci pozostających na utrzymaniu.
9. Śmierć lub utrata bliskiej osoby to osobista tragedia.
10. Utrata zatrudnienia lub niestabilne warunki zatrudnienia, takie jak przejęcia firm lub zwolnienia.

Leczenie

Nie ma gwarancji, że pacjenci z egzogennymi stanami depresyjnymi zareagują na psychoterapię. Większość z nich to osoby chore psychicznie lub neurotyczne. Proces ten powinien uwzględniać relacje pacjenta z innymi ludźmi, budzić w nim drzemiące poczucie odpowiedzialności i pomagać w rozwijaniu samodyscypliny.

Co to jest depresja endogenna?

Depresje endogenne nie są wyzwalane. Melancholia jest podgrupą nietypowych zaburzeń nastroju w postaci dużej depresji (depresja kliniczna). Czynnikami mogą być czynniki genetyczne i biologiczne

Historia:

W przeszłości depresja endogenna była synonimem melancholii. Paul Julius Möbius, neurolog z Lipska, zaproponował termin „endogenny”, aby opisać nieuleczalne choroby psychiczne lub choroby wrodzone. Jest kwestią historycznej niezłomności, że melancholia jest lepsza niż depresja endogenna . Depresja endogenna jest również nazywana poważnym zaburzeniem depresyjnym lub depresją kliniczną lub depresją biologiczną. Biorąc pod uwagę historię objawów pacjenta, zdiagnozować depresję endogenną. Ukazują klasyczny obraz opóźnienia w działaniu i myśleniu i wydają się być głęboko nieszczęśliwymi. Klinicysta/terapeuta weźmie pod uwagę fizyczne objawy pacjenta, takie jak starzenie się i czynniki, takie jak zaburzenia snu, utrata masy ciała. Istotne jest, aby dokładnie ocenić dolegliwości pacjenta, aby odróżnić je od innych schorzeń. Wysłuchanie skarg pacjenta i uważna ocena objawów patologii pomaga lekarzowi uzyskać znaczący wgląd w pacjenta. Ale klinicysta musi uważać, aby nie zinterpretować swoich deprecjonujących doświadczeń jako przyczyn, przyczyn lub celów tych zaburzeń. Efekt zaburzenia myślenia i zachowania towarzyszy stanowi funkcjonowania fizjologicznego w depresji endogennej.

Objawy:

1. Doświadcz długotrwałych objawów smutku i niepokoju.
2. Doświadczasz niezwykle intensywnego ucisku w piersiach (ale rzadko w brzuchu czy głowie).
3. Starsi dorośli je mają.
4. Nie czułem się emocjonalnie i nieszczęśliwy.
5. Nie można odpowiedzieć.
6. Nie da się wykonywać swojej codziennej pracy ani robić tego jak zwykle.

Osoby wykazują różne zmiany poznawcze, biologiczne, środowiskowe lub społeczne. Pacjenci często doświadczają długotrwałych objawów smutku i niepokoju . Najczęściej występują u osób starszych. Dlatego w terapii często stosuje się plany leczenia ukierunkowane na biologię, aby zapewnić najlepsze wyniki. Pacjenci doświadczają niezwykle silnego nacisku w piersiach (ale rzadko w jamie brzusznej lub głowie). Pacjenci nie mogą wykonywać swojej codziennej pracy lub w zwykły sposób. Czasami słyszymy od pacjentów, którzy mówią, że nie czują smutku, ale zamiast tego nie odczuwają emocji i są nieszczęśliwi, ponieważ nie mogą odpowiedzieć.

Powoduje:

• Wewnętrzne — biologiczne, poznawcze
• Czynniki zewnętrzne – środowiskowe, społeczne

Leczenie:

Pacjenci z depresją endogenną dobrze reagowali na terapię elektrowstrząsową (ECT). Druga linia leczenia to inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TCA). Terapia psychoanalityczna jest skuteczną metodą leczenia niektórych pacjentów. Ścisły nadzór jest niezbędny do rozważenia niebezpieczeństwa samobójstwa u pacjentów z depresją endogenną.

Wniosek:

W United We Care oferujemy Ci szeroką gamę rozwiązań. Ponadto możesz zwrócić się o wsparcie do psychologa lub trenera życiowego . Niezbędne jest przełamanie piętna związanego z depresją i uzyskanie pomocy, której zawsze chciałeś. Przerwij cykl depresji i rozpocznij swoją podróż do samoopieki już teraz! „