Wprowadzenie Disinhibited Social Engage Disorder (DSED) to stan, w którym dzieciom lub dorosłym niezwykle trudno jest nawiązać więź emocjonalną z innymi. Jest to forma zaburzenia przywiązania. Istnieją dwa rodzaje zaburzeń przywiązania – zaburzenie reaktywnego przywiązania odhamowanego (RAD) i odhamowane zaburzenie zaangażowania społecznego.Osoby z RAD mają trudności z tworzeniem więzi emocjonalnych z członkami rodziny lub innymi osobami, podczas gdy osoby z DSED wydają się być przyjazne i towarzyskie, ale nie są w stanie tworzyć trwałych więzi.
Jak zdefiniować DSPD – zaburzenie zaangażowania społecznego?
Zaburzenia zaangażowania społecznego są powszechne u dzieci z historią zaniedbania lub traumy. W tym stanie dzieciom trudno jest nawiązać znaczące więzi z rodzicami, opiekunami lub innymi ludźmi. Chociaż DSED występuje częściej u dzieci, zaburzenie przywiązania może również rozwinąć się u dorosłych. DSED na ogół występuje u dzieci w wieku od dwóch lat do okresu dojrzewania i jeśli zostanie zaniedbane we wczesnych latach, utrzyma się do wczesnej dorosłości. Dorośli cierpiący na zaburzenie zaangażowania społecznego mają trudności z zaufaniem innym i obawiają się tworzenia głębokich i stabilnych relacji. Mogą mieć zwyczaj zadawania natrętnych pytań spotkanym ludziom i stawać się zbyt rozmowny lub przyjacielski, wykazując brak zahamowań.Â
Najczęstsze oznaki i objawy zaburzenia zaangażowania społecznego
Odhamowane zaburzenie zaangażowania społecznego zwykle zaczyna się w dzieciństwie, już w wieku dziewięciu miesięcy. Jednak może trwać w wieku dorosłym, jeśli nie zostanie wyleczony lub sprawdzony na czas. Nawet jeśli dziecko lub osoba dorosła wykazują jakiekolwiek dwa objawy DSED , mogą cierpieć na to zaburzenie.
- Osoby cierpiące na zaburzenie zaangażowania społecznego nie są nieśmiałe ani nie boją się poznawać nowych ludzi. Czują się podekscytowani spotkaniem z nieznajomymi.
- Osoby z DSED wydają się być bardzo przyjazne, nadmiernie rozmowne i fizycznie blisko nowych ludzi.
- Nie wahają się odejść z nieznajomym.
- Osoby z zaburzeniem zaangażowania społecznego są impulsywne do tego stopnia, że są społecznie odhamowane.
- Większość dorosłych cierpiących na DSED ma historię zaniedbań, nadużyć lub traumy, co uniemożliwia im tworzenie głębokich relacji.
Czy zaburzenie zaangażowania społecznego jest podobne do zaburzenia reaktywnego przywiązania?
Zarówno zaburzenie zaangażowania społecznego, jak i reaktywne zaburzenie przywiązania są zaburzeniami przywiązania. Są jednak różne. Osoby z reaktywnym zaburzeniem przywiązania nie chcą być przywiązane do nikogo. W przypadku dzieci nie chcą opieki rodziców lub opiekunów, gdy są smutni lub zranieni i irytują się, gdy są pocieszani przez opiekunów. Chcą zostać sami. Dorośli z reaktywnym zaburzeniem przywiązania mają trudności z interakcją z innymi, a nawet wyrażaniem swoich uczuć. Chociaż osoby z niehamowanym zaburzeniem zaangażowania społecznego czują się komfortowo w kontaktach z nieznajomymi, mają trudności z tworzeniem głębokich relacji. Są przyjacielskie i otwarte, ale wystarczająco impulsywne, by spotykać się z nieznajomymi. Osoby z DSED wymagają odpowiedniego leczenia od dzieciństwa. W przeciwnym razie stan może utrzymywać się do dorosłości.
Leczenie DSED (szczególnie dla dorosłych)
Jak wspomniano wcześniej, zaburzenie zaangażowania społecznego jest zaburzeniem przywiązania, które występuje głównie u dzieci i nastolatków, ale może również dotykać dorosłych. Dlatego musi być odpowiednio leczone w dzieciństwie, aby objawy nie utrzymywały się w wieku dorosłym. Większość osób z DSED w wieku dorosłym miała historię traumy lub zaniedbania w dzieciństwie. Leczenie rozhamowanego zaburzenia zaangażowania społecznego obejmuje kombinację terapii i leków.
- Terapia zabawą – Dzieci cierpiące na zaburzenie zaangażowania społecznego są leczone za pomocą terapii zabawą. Zabawa ma kluczowe znaczenie dla zdrowego rozwoju dziecka. Terapeuta spróbuje rozwiązać problemy dziecka poprzez zabawę. Dziecko może bawić się w różne gry, aby czuło się bezpiecznie w swoim otoczeniu. Dorośli także rozumieją upodobania i antypatie dziecka.
- Terapia sztuką – Terapia sztuką jest również stosowana w leczeniu pacjentów z DSED. Arteterapeuta użyje różnych kreatywnych narzędzi, aby poprawić zaburzenia psychiczne pacjenta
- Zarządzanie behawioralne — zarządzanie behawioralne jest bardzo skuteczne w przypadku DSED w wieku dorosłym . Dorośli pacjenci cierpiący na niepewność mogą skorzystać z terapii dla par, podczas której terapeuta pomoże obojgu partnerom w poczuciu bezpieczeństwa w ich związku.
- Leki – Chociaż nie ma bezpośrednich leków dla pacjentów z DSED, lekarze mogą przepisać leki jako leczenie DSED , jeśli pacjent ma lęk, zaburzenia nastroju lub zespół nadpobudliwości psychoruchowej.
Ocena i leczenie DSED
Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych (DSM-5) zawiera pewne kryteria dla DSED, w tym określone wzorce zachowań podczas interakcji z nieznajomymi lub z rodzicem. DSED jest często diagnozowane u dzieci, które borykały się z deprywacją społeczną, przemocą w dzieciństwie, przebywały w instytucjach takich jak sierocińce, gdzie ich przywiązanie emocjonalne było niskie lub miały częste zmiany opiekunów. Odhamowane zaburzenie zaangażowania społecznego stwierdzono u 22% dzieci, które były maltretowane w dzieciństwie i 20% dzieci przebywających w jakiejś instytucji, takiej jak sierociniec. Zaburzenie to było powszechne u dzieci, które zostały zdeprawowane w wieku szkolnym. U ogromnego odsetka dzieci, około 49%, które zostały adoptowane w wieku od 6 do 11 lat, zdiagnozowano zaburzenie zaangażowania społecznego. Terapia ma kluczowe znaczenie w leczeniu DSED lub jakiegokolwiek innego zaburzenia przywiązania. Osoby z DSED mogą skorzystać z terapii, takich jak terapia przez zabawę, arteterapia i terapia par, aby poradzić sobie z lękiem i nadpobudliwością. Możesz umówić się na wizytę u najlepszych terapeutów na stronie unitedwecare.com .
Unlock Exclusive Benefits with Subscription
-
Premium Resources
-
Thriving Community
-
Unlimited Access
-
Personalised Support
