Wstęp
Rodzicielstwo to podróż, która wymaga chodzenia po linie polegającej na wychowywaniu dzieci i utrzymywaniu dyscypliny. To oczywiście łatwiej powiedzieć niż zrobić. Istnieje wiele książek i sugestii dla rodziców. Wszyscy mają swoje poglądy na temat najlepszych praktyk wychowywania dzieci. Jednak co do jednego wszyscy są zgodni: rodzicielstwo, które koncentruje się na tworzeniu ciepłego i troskliwego środowiska przy jednoczesnym ustalaniu odpowiednich ograniczeń, jest bardzo skuteczne w wychowaniu wszechstronnych dzieci. Dzisiaj badamy koncepcję rodzicielstwa opiekuńczego i przedstawiamy strategie osiągania zdrowej równowagi między miłością a granicami.
Zrozumienie różnych typów rodzicielstwa
Każdy rodzic jest wyjątkowy, więc Twoje praktyki rodzicielskie z pewnością będą się różnić od innych. Jednak psychologowie zajmujący się rodzicielstwem klasyfikują rodzicielstwo na określone kategorie w oparciu o powszechne praktyki rodziców. Spośród nich najsłynniejszym psychologiem był Baumrind, który wprowadził trzy style rodzicielstwa w oparciu o stopień kontroli, jaką rodzice sprawują nad dziećmi. Później Maccoby i Martin rozwinęli tę kwestię i dodali wymiar reagowania rodziców na potrzeby dziecka. Dało to początek czterem dominującym stylom rodzicielstwa, które istnieją obecnie [1].
Autorytatywne rodzicielstwo
Właśnie to badacze i uczeni uważają za idealny styl rodzicielstwa. Autorytatywni rodzice są ciepli, opiekuńczy i reagują na potrzeby swoich dzieci, ale jednocześnie stawiają im jasne i rozsądne oczekiwania. Kiedy dzieci stają przed wyzwaniami, rodzice ci zapewniają wskazówki i wsparcie, ale jednocześnie zachęcają do niezależności i indywidualności [1].
Autorytarne rodzicielstwo
To są surowi rodzice. Autorytarni rodzice są bardzo wymagający wobec swoich dzieci. Ustalają zasady i oczekują, że dzieci będą ich przestrzegać, ale rzadko reagują na potrzeby dziecka. Posłuszeństwo i dyscyplina stają się cenione, a negocjacje stają się oznaką wagarowania. Świadomie lub nieświadomie, ich komunikacja jest jednostronna i niewiele lub wcale nie uwzględnia się perspektywy dziecka [1].
Przeczytaj ten artykuł o różnicy między autorytatywnym rodzicielstwem a permisywnym rodzicielstwem.
Permisywne rodzicielstwo
W oczach dziecka są to „fajni” rodzice. Ale technicznie rzecz biorąc, permisywni rodzice są przeciwieństwem poprzedniej kategorii. Rodzice permisywni są zazwyczaj opiekuńczy i pobłażliwi wobec swoich dzieci i ustanawiają bardzo niewiele zasad i granic. Chcą być przyjacielem swojego dziecka i zapomnieć o roli rodzica [1]. Często dzieci liberalnych rodziców stają się zbyt wymagające i zaczynają decydować w domu, kontrolując rodziców, a nie odwrotnie.
Niezaangażowane rodzicielstwo
Czasami rodzice są nieobecni, mimo że są fizycznie obecni. Kiedy rodzice nie reagują na potrzeby swoich dzieci, zachowują dystans emocjonalny i zapewniają minimalne wskazówki, nazywa się to rodzicielstwem niezaangażowanym. Może to nastąpić z różnych powodów, takich jak konieczność wykonywania pracy zawodowej lub problemy ze zdrowiem psychicznym lub fizycznym rodzica [1].
Rola miłości i wychowania w rodzicielstwie
Shelja Sen, autorka słynnej książki o rodzicielstwie „Wszystko, czego potrzebujesz, to miłość”, uznaje więź i więź z dzieckiem za podstawę rodzicielstwa [2]. Poprzez miłość i opiekę rodzice tworzą podstawę zdrowego i pełnego wsparcia związku. To właśnie ta relacja, wraz z pielęgnującymi zachowaniami i aktywnym wyrażaniem miłości, staje się kluczowa dla rozwoju emocjonalnego, społecznego i poznawczego dzieci [2].
Mówiąc najprościej, rodzicielstwo pielęgnujące obejmuje zaspokajanie fizycznych, emocjonalnych i psychologicznych potrzeb dziecka; zapewnienie komfortu i ochrony; oraz promowanie niezależności i pewności siebie [3]. Kiedy dzieci czują się kochane, częściej mają pozytywną samoocenę i są w stanie nabyć umiejętność tworzenia bezpiecznych relacji.
Jednak musisz uważać, aby nie doprowadzić miłości do skrajności. Czasami rodzice mogą tak bardzo skoncentrować się na zapewnianiu autonomii i opiece, że w rezultacie stają się permisywnymi. Nie zapewniają żadnej struktury i łatwo ulegają swoim żądaniom. Może to ostatecznie stać się szkodliwe dla dzieci. Badacze zauważyli, że dzieci z perswazyjnymi rodzicami mają słabą regulację emocjonalną, słabą samodyscyplinę, problemy z zachowaniem i wysoką skłonność do podejmowania ryzyka [4] [5].
Rola granic w rodzicielstwie
Granice w rodzicielstwie mogą pomóc w zapewnieniu dzieciom struktury i poczucia bezpieczeństwa. Kiedy rodzice wyznaczają odpowiednie granice, ich dzieci rozwijają samodyscyplinę i odpowiedzialność [5]. Nie zawsze jest to łatwe i dzieci zdecydowanie się temu sprzeciwiają. Ważne jest jednak, aby rodzice niewzruszenie trzymali się niezbędnych granic. Na przykład granica, taka jak stała pora snu, może początkowo być kryzysem z perspektywy dziecka i dziecko będzie protestować, ale ostatecznie pomoże dziecku w zapewnieniu higieny i rutyny snu.
Jeszcze raz przestroga: nie należy doprowadzać tego do skrajności. Kiedy rodzice staną się zbyt rygorystyczni w zakresie swoich granic, mogą stracić opiekę i stać się autorytarni. W takich sytuacjach, choć granice są jasne i dobrze ustalone, negocjacje i elastyczność są niewielkie. Dzieci dorastające w tym środowisku również borykają się z poważnymi problemami rozwojowymi. Na przykład mogą wyrosnąć na osoby dorosłe ze słabymi umiejętnościami społecznymi, niską samooceną, większym prawdopodobieństwem problemów ze zdrowiem psychicznym i większym prawdopodobieństwem zachowań buntowniczych [5] [7].
Dowiedz się więcej na temat : Dlaczego twoja mama cię nienawidzi, ale kocha twoje rodzeństwo
Zachowanie równowagi między miłością a granicami podczas wychowywania dzieci
Rodzice, którzy rozumieją i praktykują autorytatywny styl rodzicielstwa, w którym obecne są zarówno granice, jak i opieka, będą mieli w przyszłości lepsze relacje ze swoimi dziećmi. Ten rodzaj rodzicielstwa ma również wiele pozytywnych skutków dla dzieci, takich jak wysoka samoocena, sukcesy w nauce, lepsza regulacja emocjonalna i większa niezależność w podejmowaniu decyzji. Podsumowując, warto podjąć ten wysiłek.
Więcej informacji – Jak styl rodzicielstwa wpływa na dzieci.
Poniżej znajduje się kilka wskazówek, jak stworzyć tę równowagę i rozwinąć pozytywny styl rodzicielski [3] [8] [9]:
Bądź ciepły i responsywny
Budowanie więzi z dzieckiem jest niezwykle ważne. Musisz nauczyć się okazywać dzieciom ciepło i uczucie w sposób dla nich zrozumiały. Można to osiągnąć między innymi poprzez szybkie i wyczulone reagowanie na emocjonalne i fizyczne potrzeby dziecka. oferowanie pochwał lub zachęty za ich wysiłki; oraz akceptacja zdolności i osobowości dziecka.
Zachęcaj do otwartej komunikacji
Możesz stworzyć dziecku psychologicznie bezpieczne środowisko, zachęcając dootwartej komunikacji i słuchania dziecka w sposób nieoceniający. W takim środowisku dziecko będzie mogło swobodnie wyrażać swoje myśli i uczucia [10].
Ustal jasne i rozsądne oczekiwania
Przekazywanie dziecku swoich oczekiwań, w tym zasad, obowiązków i konsekwencji, może pomóc w ustaleniu granic. Musisz upewnić się, że te oczekiwania są odpowiednie do wieku i sprawiedliwe. Na przykład oczekiwanie, że 13-latek będzie uczył się samodzielnie przez 1 godzinę, może być uczciwym oczekiwaniem, ale w przypadku 7-latka ta zasada może być niesprawiedliwa. Ponadto ważne jest również wyjaśnianie dzieciom potrzeby wyznaczania tych granic. Może to zachęcić dzieci do większej współpracy i odpowiedzialności.
Praktykuj pozytywną dyscyplinę
Zamiast polegać wyłącznie na karze, kładź nacisk na techniki pozytywnej dyscypliny, takie jak umożliwienie dziecku radzenia sobie z konsekwencjami sytuacji, którą spowodowało. Na przykład, jeśli dziecko rozleje wodę, jednym ze sposobów zwiększenia odpowiedzialności jest poproszenie dziecka lub nawet pomoc mu w umyciu wody. Strategie pozytywnej dyscypliny zachęcają do rozwiązywania problemów i refleksji, zamiast uciekać się do surowych kar.
Wspieraj niezależność i autonomię
Gdy dzieci dorastają, rodzice muszą zacząć oddawać część kontroli. Niezbędne jest wspieranie rosnącej niezależności dziecka poprzez stopniowe przydzielanie mu obowiązków i możliwości podejmowania decyzji dostosowanych do jego wieku. Na przykład, gdy dzieci wkraczają w wiek nastoletni, wydłużenie ich pory snu, zachęcanie ich do samodzielnego wykonywania codziennych czynności lub umożliwianie im niezależnych wycieczek z przyjaciółmi może pomóc w nauczeniu odpowiedzialności.
Więcej informacji o: Ośrodki rehabilitacyjne
Wniosek
Rodzicielstwo jest trudne i skuteczne rodzicielstwo jest trudniejsze. Najlepszą praktyką rodzicielską jest zachowanie równowagi pomiędzy miłością pielęgnującą a rozsądnymi wymaganiami. Bez Twojego ciepła i uczucia dzieci mogą stracić zaufanie do Ciebie i świata, a bez granic mogą wagarować. Jeśli uda ci się osiągnąć równowagę autorytatywnego rodzicielstwa, stworzysz u dzieci poczucie bezpieczeństwa, pewności siebie i odpowiedzialności.
Jeśli jesteś rodzicem lub planujesz rodzicielstwo, możesz dowiedzieć się więcej o skutecznych praktykach rodzicielskich od naszych ekspertów z United We Care. Nasz zespół oddanych profesjonalistów dokłada wszelkich starań, aby zapewnić najlepsze rozwiązania dla ogólnego dobra Ciebie i Twojej rodziny.
Bibliografia
- LG Simons i RD Conger, „Łączenie różnic między matką a ojcem w rodzicielstwie z typologią stylów rodzicielstwa w rodzinie i wynikami nastolatków”, Journal of Family Issues , tom. 28, nie. 2, s. 212–241, 2007. doi:10.1177/0192513×06294593
- S. Sen, Wszystko czego potrzebujesz to miłość: sztuka uważnego rodzicielstwa . Nowy Jork: Collins, 2015.
- D. Baumrind, „Wpływ autorytatywnej kontroli rodzicielskiej na zachowanie dziecka”, Child Development , tom. 37, nie. 4, s. 887, 1966. doi:10.2307/1126611
- GA Wischerth, MK Mulvaney, MA Brackett i D. Perkins, „Niekorzystny wpływ permisywnego rodzicielstwa na rozwój osobisty i mediacyjną rolę inteligencji emocjonalnej”, The Journal of Genetic Psychology , tom. 177, nie. 5, s. 185–189, 2016. doi:10.1080/00221325.2016.1224223
- SM Arafat, H. Akter, MA Islam, Md. Shah i R. Kabir, „Parenting: Types, Effects and Cultural Variation” , Asian Journal of Pediatric Research , s. 32–36, 2020. doi:10.9734/ ajpr/2020/v3i330130
- C. Connel, „Multikulturowe perspektywy i rozważania w obrębie rodziny strukturalnej…”, RIVIER ACADEMIC JOURNAL, TOM 6, NUMER 2, JESIEŃ 2010, https://www2.rivier.edu/journal/ROAJ-Fall-2010/J461- Connelle-Multicultural-Perspectives.pdf (dostęp: 9 czerwca 2023 r.).
- PS Jadon i S. Tripathi, „Wpływ autorytarnego stylu rodzicielskiego na samoocenę dziecka: przegląd systematyczny”, IJARIIE-ISSN(O)-2395-4396 , tom. 3, 2017. [Online]. Dostępne: https://citeseerx.ist.psu.edu/document?repid=rep1&type=pdf&doi=1dbe3c4475adb3b9462c149a8d4d580ee7e85644
- L. Amy Morin, „Strategie, które pomogą ci stać się bardziej autorytatywnym wobec swoich dzieci”, Verywell Family, https://www.verywellfamily.com/ways-to-become-a-more-authoritative-parent-4136329 (dostęp w czerwcu 9, 2023).
- G. Dewar, „The autorytatywny styl rodzicielstwa: przewodnik oparty na dowodach”, PARENTING SCIENCE, https://parentingscience.com/authoritative-parenting-style/ (dostęp: 9 czerwca 2023 r.).
- „Rodzicielstwo: 5 wskazówek, jak prowadzić otwartą komunikację z dzieckiem”, United We Care, https://www.unitedwecare.com/parenting-5-tips-to-have-open-komunikacja-with-your-child/.
