Jak wykorzystać metakomunikację terapeutyczną w poradnictwie lub terapii rodzinnej

W dzisiejszym świecie komunikacja – a raczej skuteczna komunikacja – uległa znacznemu ograniczeniu, głównie z powodu braku czasu. Opóźnienia komunikacyjne w rodzinie i społeczeństwie zakłócają relacje międzyludzkie i intrapersonalne, prowadząc do różnych problemów psychologicznych. Długotrwałe zaburzenia psychiczne doprowadziły do społecznych problemów związanych z samobójstwami, morderstwami i innymi poważnymi przestępstwami.

Metakomunikacja terapeutyczna w poradnictwie lub terapii rodzinnej

Psychoterapia ma duży wpływ na radzenie sobie z tymi problemami. Psychologowie kliniczni stosują różne strategie komunikowania się z pacjentami i wydobywania ich cierpień.

Ludzie komunikują się na trzy sposoby:

• Werbalny
• Niewerbalne
• Wizualny

Co to jest metakomunikacja?

Metakomunikacja jest środkiem komunikacji za pomocą niewerbalnych wyrażeń, takich jak mimika, język ciała, gesty, ton głosu itp. Jest to wtórny proces komunikacji używany wraz z komunikacją werbalną.

Czasami mogą stać się podstawową metodą komunikacji między dwiema osobami. Te drugorzędne wskazówki działają jak podstawowe wskazówki używane do interpretacji komunikacji między nimi. Metakomunikacja staje się wtedy procesem współpracy polegającym na zbieraniu maksymalnej ilości informacji podczas takiej rozmowy.

Kto wynalazł metakomunikację?

Gregory Bateson, socjolog, ukuł termin „meta-komunikacja” w 1972 roku.

Historia metakomunikacji

Donald Kessler w 1988 r. stosował metakomunikację jako środek terapeutyczny poprawiający relację interpersonalną między terapeutą a pacjentem. Z jego doświadczenia wynikało, że doprowadziło to do lepszego zrozumienia między nimi i dostarczyło prawdziwej informacji zwrotnej terapeucie na temat aktualnego stanu psychicznego pacjenta.

Jak metakomunikacja jest wykorzystywana do zdrowia psychicznego

Metakomunikacja jest narzędziem psychoterapeutycznym do leczenia zaburzeń behawioralnych. Jest uważany za jedno z najlepszych narzędzi w psychoterapii do rozwiązywania problemów rodzinnych wynikających z błędnej komunikacji behawioralnej między jednym lub kilkoma członkami rodziny. Podczas grupowych sesji terapii rodzin czasami terapeuta musi polegać głównie na drugorzędnych wskazówkach, aby dojść do jakichkolwiek wniosków, ponieważ członek rodziny może nie czuć się komfortowo przemawiając przed innymi członkami.

Przykład terapeutycznej metakomunikacji

Na przykład lekarzowi lub terapeucie znacznie łatwiej jest ocenić pacjenta, gdy jest on fizycznie obecny, niż poprzez rozmowę telefoniczną. Fizycznie obecny terapeuta może aktywnie słuchać problemów pacjenta. Jednocześnie analizują mimikę i mowę ciała pacjenta, aby stworzyć skuteczną strategię leczenia.

Jak rozpocząć terapeutyczny proces metakomunikacji?

Metakomunikacja może być zainicjowana przez:

1. Zadawanie pacjentowi pytania wprowadzającego, np. „Jak się dzisiaj czujesz?”
2. Dzielenie się spostrzeżeniami terapeuty z pacjentem, np. „Wydaje mi się, że jesteś dzisiaj zaniepokojony”.
3. Terapeuta może również dzielić się z pacjentem swoimi odczuciami, poglądami lub doświadczeniami w sprawach pokrewnych. Pomaga to rozwinąć silną więź między terapeutą a pacjentem.

Rodzaje metakomunikacji

Klasyfikacja semantyka Williama Wilmota skupia się na metakomunikacji w relacjach międzyludzkich.

Metakomunikacja na poziomie relacji

Z czasem narastają niewerbalne sygnały między pacjentem a terapeutą. Sygnały lub mimika, które pacjent daje podczas pierwszej sesji terapeutycznej, nie będą takie same po 30 sesjach. Dzieje się tak, ponieważ relacja między pacjentem a terapeutą zacieśniła się.

Metakomunikacja na poziomie epizodycznym

Ten rodzaj komunikacji odbywa się bez żadnych powiązań relacyjnych. Obejmuje tylko jedną interakcję. Wyrażenie między pacjentem a terapeutą jest inne, jeśli pacjent wie, że kontaktuje się z lekarzem tylko raz w życiu. Jeśli pacjent wie, że interakcja dopiero się rozpoczęła i może kontynuować, wyrażenia werbalne i niewerbalne będą zupełnie inne.

Zasady metakomunikacji

Terapeuta podczas sesji powinien kierować się następującymi zasadami, jeśli chodzi o metakomunikację:

1. Zaangażuj pacjenta we współpracę podczas interwencji. Pacjent powinien poczuć autentyczność interwencji terapeuty.
2. Pacjent powinien czuć się swobodnie, dzieląc z terapeutą swoją walkę.
3. Terapeuta powinien mieć otwarty umysł w podejściu do pacjenta. To sprawia, że pacjent nie jest w stanie obronić się w swojej komunikacji.
4. Terapeuta powinien uznać swoje uczucia wobec pacjenta. Pomaga to pacjentowi nawiązać silną relację z terapeutą.
5. Pytania sformułowane przez terapeutę powinny koncentrować się na aktualnej sytuacji i być konkretne. Pomaga to pacjentowi uświadomić sobie swoje zachowanie i to, co należy zmienić.
6. Terapeuta powinien stale monitorować bliskość lub pokrewieństwo rozwijające się między nim a pacjentem. Każda zmiana bliskości może bezpośrednio wpłynąć na terapię.
7. Terapeuta musi często dokonywać ponownej oceny sytuacji, aby uniknąć przeoczenia jakiejkolwiek trwającej zmiany sytuacji.
8. Wreszcie, terapeuta musi zaakceptować i spodziewać się niepowodzeń w komunikacji i być przygotowanym na to, by wielokrotnie przechodzić ten sam impas.

Scenariusze terapii dla metakomunikacji

Nie tylko psycholodzy wykorzystują poradnictwo w ramach swojej terapii. Inni lekarze, tacy jak chirurdzy, fizjoterapeuci i pielęgniarki, również używają metakomunikacji jako narzędzia podczas sesji doradczych.

Scenariusz 1

Pacjent przychodzi z członkiem rodziny na sesję doradczą. Terapeuta otrzymuje różne wyrażenia lub sygnały niewerbalne, gdy wchodzi w interakcję z pacjentem sam iw obecności członka rodziny.

Scenariusz 2

Pacjent podczas terapii doradczej jest uważny, ale język jego ciała nie wydaje się taki. Mogą często patrzeć na zegarek lub bawić się telefonem.

Scenariusz 3

Dziecko skarży się na częste bóle brzucha bez widocznych objawów klinicznych. Terapeuta polega na niewerbalnych wskazówkach, aby zweryfikować faktyczną sytuację. Następnie odkrywają, że przyczyną częstego bólu brzucha u dziecka było unikanie uczęszczania do szkoły.

Jak skuteczna jest metakomunikacja terapeutyczna w terapii?

Metakomunikacja powinna zawsze być skorelowana z innymi metodami komunikacji, aby dojść do ostatecznych wniosków dotyczących leczenia pacjenta. Jednak metakomunikacja może być wykorzystywana jako jedyny środek komunikacji u osób, które utraciły zdolność komunikowania się. Mogą to być osoby dotknięte pewnymi zaburzeniami psychicznymi, osoby nieme lub dzieci.

Skuteczność poradnictwa zależy od prawidłowej interpretacji niewerbalnych wskazówek, jakie pacjent przekazuje terapeucie. Doświadczenie terapeuty pomaga w prawidłowej interpretacji tych metakomunikacyjnych sygnałów. Wszyscy praktycy psychoterapii powinni wykorzystywać metakomunikację do rozwijania silnej relacji pacjent-terapeuta.

„